Predavanje je dio aktivnosti koje se u školi Antona Štifanića provode u sklopu projekta zavičajne nastave Amor de pescador, a čija je tema ribarstvo.
Učenici su saznali da se antičko ribarstvo rekonstruira uz pomoć triju povijesnih izvora: pisanih, ikonografskih (mozaici, freske) i arheoloških ostataka. Vidjeli su fotografije neke od najzanimljivijih mozaika s ribama i ribarima, a od arheoloških ostataka pronađeni su i čuvaju se u Zavičajnom muzeju Poreštine: udice, igle za krpanje mreža, utezi i osti. Izvori nam govore da se u antičko doba riba lovila na nekoliko načina: mrežama, zamkama te štapom i udicom.
O uporabi mreža istraživači saznaju preko sačuvanih utega od olova, smatraju da je to bila idealna tehnika upravo zbog razvedenosti obale i mnogobrojnih uvala na području Poreštine. Da bi se riba lovila mrežom, bila su potrebna najmanje 3 čovjeka, a ovisno o ulovu i više njih. Samo jedan ribar mogao se koristiti mrežom okruglog oblika koju bi bacio na jato riba. Zamke su se koristile na način da su se u more polagale pletene košare s mamcima u koje bi se onda ulovili rakovi i glavonošci. Što se tiče udica, njihov se oblik nije mijenjao od antike, međusobno se samo razlikuju veličinom. Mnoge su pronađene na vojnim i trgovačkim brodovima što nam svjedoči da je pecanje bio omiljeni hobi vojnika i trgovaca. Rimljani nisu bili poznati samo po ribolovu već i po uzgoju riba. Na Poreštini su pronađeni ostaci dvaju ribogojilišta pa je učenicima pojašnjeno kako arheolozi, ali i zoolozi rade na terenu. Pronađene su školjke koje i danas žive na ovom području, a naročito zanimljiva bila je uporaba školjke volak koju su stari Rimljani osim u prehrani koristili i kao mamac za ribe i za dobivanje crvene boje kojom su se ukrašavale toge i tunike rimskih moćnika.

Radio Centar; Silvana Vlačić