Pismo su potpisali »šetači Lovreštinom«. Kao najkompetentniji poznavatelji stanja na javnim cestama i putovima, ukazali su na nekoliko zanimljivih komunalnih (ne)prilika. Tako je mještanin jednog sela, naveden imenom i prezimenom, istovario prikolicu smeća sto metara od kuće vlastitog djeda, umjesto da otpad odveze na jedan od gradskih deponija, pišu anonimni šetači. Doista, to se ne viđa svakoga dana.

Nadalje, imenuju još jednog mještanina koji je, kako se iz pisma dade razabrati, vinovu lozu iz svog vrta bacio na javni put, a obraćanje nadležnima za komunalni red u tri navrata, nije urodilo plodom.

Priči tu nije kraj jer »Lovreštinom slobodno šeću psi nekog Talijana«, čija se veličina dade usporediti s onom poveće srne. Više se ne može ni slobodno otići u trgovinu ili na autobus, ogorčeni su šetači. Konstatiraju da o tim i inim, možda i ne toliko sitnim problemima nitko ne vodi brigu te zaključuju da je »javno osramoćivanje putem novina« ponekad jedino rješenje.

M.D. Glas Istre